Moc glimmerów: Jak drobne chwile radości wspierają proces terapeutyczny -

Na co dzień mamy tendencję, żeby skupiać się głównie na tym, co duże i ważne: sukcesach, trudnościach, przełomowych wydarzeniach. To naturalne. Ale czasem zapominamy, że ogromną wartość mają też te najmniejsze momenty – krótkie przebłyski radości, które mogą dać nam ukojenie, poczucie bezpieczeństwa czy wewnętrzny spokój. W języku angielskim nazywa się je glimmers. To właśnie te drobne, codzienne chwile, które sprawiają, że na moment czujemy, że życie ma w sobie coś dobrego.

W tym artykule przyjrzę się, czym właściwie są glimmery, dlaczego mają tak duże znaczenie w terapii i jak można je wpleść w pracę z pacjentami.

Czym są glimmery?

Najprościej mówiąc: glimmery to małe momenty, które wprowadzają w nas odrobinę radości, spokoju czy wdzięczności. Nie są spektakularne, nie wywracają życia do góry nogami. To raczej subtelne przebłyski, które potrafią mocno wpłynąć na nasze samopoczucie – psychiczne i fizyczne.

Może to być ciepło słońca na twarzy, życzliwy uśmiech obcej osoby, dźwięk ulubionej piosenki w radiu czy zapach świeżo parzonej kawy. Drobiazgi, które przypominają, że świat – mimo wszystkich trudności – nadal potrafi być piękny.

Dlaczego glimmery są tak ważne w terapii?

Ich siła szczególnie mocno ujawnia się w pracy z osobami po traumie, w depresji czy przy wypaleniu zawodowym. Oto kilka powodów:

Regulacja układu nerwowego
Z perspektywy teorii poliwagalnej glimmery działają jak przeciwwaga dla triggerów, które uruchamiają reakcję walki albo ucieczki. Pomagają włączyć tryb „odpoczynku i trawienia”, czyli przywracają równowagę autonomicznemu układowi nerwowemu.
Budowanie poczucia bezpieczeństwa
Po traumie ciało i umysł często funkcjonują w stanie ciągłej czujności. Krótkie chwile radości czy spokoju to dla pacjentów jak małe kotwice, które z czasem mogą się wydłużać i stawać coraz bardziej dostępne.
Uczenie się zauważania tego, co dobre
Dla wielu osób automatycznym nawykiem jest skupienie na tym, co trudne. Praktyka dostrzegania glimmerów pomaga delikatnie przesunąć uwagę w stronę tego, co daje radość i sens.
Budowanie odporności
W chwilach kryzysu nawet najmniejsze przebłyski światła mogą pomóc przetrwać dzień. To takie małe przypomnienie, że nawet w smutku można znaleźć coś dobrego.

Jak pomóc pacjentom zauważać glimmery?

Nie potrzeba do tego skomplikowanych technik. Wystarczy uważność i trochę wrażliwości. Kilka pomysłów:

Wyjaśnij, czym są glimmery
Nie każdy ma świadomość, że takie momenty istnieją. Możesz użyć prostego przykładu:
„Idziesz ulicą i nagle widzisz tęczę. To trwa chwilę, ale czujesz radość. To właśnie glimmer – krótki przebłysk czegoś dobrego.”
Mapa glimmerów
Zachęć pacjenta, by stworzył listę własnych glimmerów. Może to być muzyka, kontakt z naturą, ulubione jedzenie czy czas z bliskimi.
Codzienna uważność
Ćwiczenie: przez tydzień codziennie zapisz lub zapamiętaj przynajmniej jeden moment, który dał ci radość. To może być zapach kawy czy śmiech dziecka.
Zwróć uwagę na ciało
Poproś pacjenta, by sprawdził, jak ciało reaguje, gdy pojawia się glimmer. Czy czuje się cieplej? Lżej? Bardziej miękko w oddechu?
Stwórz małe rytuały
Glimmery mogą stać się częścią codziennej rutyny. Mała celebracja – herbata, spacer, serial – może być mikroskopijnym, ale stałym źródłem radości.

Zastosowanie w terapii

Praca z traumą
Zacznij od pytań, które kierują uwagę na pozytywne doświadczenia, np.:
„Czy w ostatnich dniach był moment, w którym poczuł się Pan choć trochę spokojniejszy?”
Praca z depresją
Pomagaj pacjentowi dostrzegać drobne pozytywy:
„Czy zdarzyło się coś, co chociaż na chwilę poprawiło Panu nastrój?”
Kontakt z ciałem
W terapii somatycznej glimmery mogą być sposobem na ponowne „osiedlenie się” w ciele. Przykład:
„Kiedy zauważy Pan coś miłego, proszę sprawdzić, gdzie w ciele się to pojawia i jak to czuć.”

Podsumowanie: siła małych chwil

Glimmery pokazują, że nawet w trudnych czasach można znaleźć coś, co nas rozświetla – choćby na chwilę. Jako terapeuci mamy możliwość pomóc pacjentom zauważać te drobiazgi, doceniać je i czerpać z nich siłę. To prosty, a jednocześnie skuteczny sposób na wspieranie zdrowia psychicznego i budowanie odporności.

Zachęcajmy pacjentów – i samych siebie – do otwierania oczu na te maleńkie przebłyski dobra. Bo w końcu to właśnie z takich chwil składa się codzienność.

Pytania do refleksji na własną praktyką psychoterapeutyczną:

Czy dostrzegam w swojej pracy znaczenie drobnych, pozytywnych chwil w życiu pacjentów? Jak mogę lepiej wspierać ich w zauważaniu takich momentów?
W jaki sposób mógłbym/mogłabym włączyć praktykę rozpoznawania glimmerów do moich sesji terapeutycznych?
Jakie moje własne glimmery dostrzegam w pracy terapeutycznej i jak wpływają one na moją równowagę i efektywność?
Czy moi pacjenci wiedzą, jak glimmery mogą wspierać regulację ich układu nerwowego? Jak mogę im to wytłumaczyć w prosty sposób?
Jakie narzędzia lub strategie mogę zastosować, aby pomóc pacjentom zauważać pozytywne chwile i wprowadzać je do ich codziennego życia?